ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ................... Στον Καθρέπτη σου 
είμαι και Κοιτάζω 
το Πρόσωπό σου
κι Απόψε χαζεύω 
δεν μ' Αφήνεις να Πλαγιάσω.

τα Λόγια σου σαν Κεραυνός
Τρυπάνε το Μυαλό μου
Σημάδια του Αφήνουνε 
πιο πέρα κι απ' τον Χρόνο.
Μου Έδωσες Νέκταρ των Θεών
ποτέ να μην Διψάσω
μες στην Σκιά των Ονείρων μου
πάλι θα σ' Αγκαλιάσω.

Τα Μάτια σου έγιναν ο Ουρανός
χωρίς Εσένα Νύχτα 
δεν Ξημερώνει..
Τρέχει να έρθει η Σκέψη μου
Κοντά σου να Μερώνει.

Μέσα απ' την Λάμψη των Αστεριών
Κλέβεις για Μένα την Ομορφιά τους 
και με δυο Λογια, δυο σου Φιλιά 
Ζεσταίνεις της Ψυχής
την Παγωνιά ..

Άνοιξε Βραδινέ μου Ορίζοντα
Μέσα σου να με Κρύψεις
στην Δυνατή αυτή Αγγέλων Μελωδία
πως μου Ζητάς να Αντέξω;
Άνθρωπος είμαι κι Εγώ
έχω Αδυναμίες.

Ρίξε το Πάπλωμα το Ζεστό
Έλα και Σκέπασέ με..
κι αν Θέλεις έλα Πλάγιασε 
Κοντά μη με Φοβάσαι
θα σου Χαρίσω τ' Όνειρο
Χαμόγελα της Μέρας
Ποτάμια απ' τις Σκέψεις μου
Κομμάτια της Καρδιάς μου
Στην Γνήσια Αγάπη μου
σ' Αυτήν σου Υπογράφω
με το Απόσταγμα Κεριών 
κάτω απ' το Φως
του Φεγγαριού..

Καμάρι της Ζωής μου ! ! ! 

''Σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά
για τον κάθε παλμό της καρδιάς μου''


Ποίηση: Μαρία Πεπικίδο