ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

AΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΕΤΣΙ......ΑΠΛΑ.....ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

AΓΑΠΗ ΜΟΥ

Θέατρο… η αγάπη σου,
καθόλου αμοιβαία,
μονόπρακτο που τέλειωσε,
κι έπεσε… η αυλαία.

Ο ρόλος σου δραματικός,
το έπαιζες… μοιραία,
μ’ απ’ το χαρτί τα διάβαζες,
τα λόγια… τα ωραία.

Νόμισες μέσα στη ζωή,
θα πρωταγωνιστούσες,
κομπάρσος όμως έμεινες,
όσο κι αν προσπαθούσες.

Κι εγώ το εισιτήριο,
στα δύο θα το σκίσω,
κι εσέ στα παρασκήνια,
μόνη θα σε αφήσω

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Καθώς μετρούσα τα αστέρια ικέτευα να πέσει ένα για να βρω το θάρρος να σου πω πόσο σε θέλω. Αχ πόσο θα ήθελα να έιμασταν μαζί για πάντα!!!

Γιατί οἱ ἄνθρωποι ὑπάρχουν ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ βρίσκουνε

μιὰ θέση

στὴ ζωὴ τῶν ἄλλων.....ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Βασιλειος Λεωντοκαρδος

ΚΑΛΟ Σ.Κ. ΣΕ ΟΛΟΥΣ .ΓΕΜΑΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑ .ΑΠΟ, ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΧΑΝΙΑ

Αγαπημένη μου εσύ, που μια ζωή σ'αναζητώ, ποια είσαι; Πού είσαι; Σ'αναζητώ παντού, σε τόσες ματιές, σε τόσα πρόσωπα, σε τόσα κορμιά που ιδρώνουν και ριγούν στου πόθου την έκσταση, σ'αγκαλιές με μεταξένια υφή και σε μαλλιά που ανεμίζουν... Μα δε σε βρίσκω πουθενά. Πες μου, νεράιδα εσύ γλυκια, πού να σε βρω;Στα όνειρά μου έρχεσαι... Πότε μελαχροινή, πότε ξανθιά, πότε καστανή... Με τα μαλλιά σου τα μακριά όμοια με το χειμωνιάτικο άγριο κύμα... Με τη ματιά σου άλλοτε σμαραγδένια, άλλοτε ζαφειρένια. Κάποτε μενεξεδιά, κάποτε καστανή. Πότε μελιά και πότε μαύρη σαν την αφέγγαρη νυχτιά... Με το σταρένιο σου το δέρμα σα μετάξι κάτω απ'τ'ακροδάχτυλά μου και τα χείλια σου να με μεθούν σαν το πιο γλυκόπιοτο κρασί που σε γελά και πίνεις, πίνεις και ξαναπίνεις ώσπου να ζαλιστείς γλυκά και τα ντελικάτα σου δάχτυλα να περνάνε μέσα απ'τα μαλλιά μου, στέλνοντάς με ως τον ουρανό... Πού είσαι; Ποια είσαι; Πώς να σε βρω; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εσένα αναζητώ, τη θεά που ναός της θα γίνει η καρδιά μου και παλάτι της η ψυχή μου...Και σε ζητάω, καθώς οι ιππότες του αρθουριανού θρύλου ζητούσαν το Άγιο Δισκοπότηρο. Πόσες φορές πίστεψα ότι σε βρήκα σε διάφορες γυναίκες που κάναν την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατά... Και πόσες φορές προδόθηκα. Πληγώθηκα. Πόνεσα. Έκλαψα. Φοβήθηκα πως, με τόσες φορές που πόνεσα, δε θα'μενε πια αγάπη να σου δώσω όταν στ'αλήθεια θα'ρθεις μες στη ζωή μου.Αγαπημένη εσύ του ονείρου μου, έλα κοντά μου, γιατί δεν ξέρω πια πού να ψάξω να σε βρω. Η ψυχή μου έχει κουραστεί κι η πανοπλία που φορώ, του δυνατού κι ακατάβλητου πολεμιστή, έχει σκουριάσει πια κι έχει υποστεί τόσες ζημιές από τις μάχες που'χω δώσει. Ξέρω πως πια είμαι γεμάτος πληγές κι ίσως να μη θες ούτε στα όνειρά μου να'ρθεις, μα είσαι ό,τι έχω πιο πολύ ανάγκη στη ζωή μου, γιατί εσύ και μόνο εσύ μπορείς να'σαι στ'αλήθεια η ασπίδα μου, η πολεμική κραυγή μου, η έμπνευσή μου, το γέλιο και το δάκρυ μου, η δύναμη κι η δόξα μου, ο πόθος κι η αγάπη μου, ο έρωτας, ο δρόμος μου κι η δόξα μου. Είμαι πια ένας κουρασμένος πολεμιστής γεμάτος πληγές, ουλές και σημάδια, το ξέρω.Μάζεψα κάμποσες δόξες, μπόλικη γνώση, εμπειρία και σοφία... Μα αυτό που στ'αλήθεια έχω να σου δώσω, το μόνο που πραγματικά μετρά, είναι η καρδιά μου. Αυτή είναι το δώρο που'χω να σου κάνω. Και σε καρτερώ, για να στη δώσω... Κουράστηκα πια να τη δίνω σε πουκάμισα αδειανά και να την παίρνω πίσω ματωμένη. Θέλω πια να'ρθεις εσύ, η μία και μοναδική, η γλυκια, η νεράιδα, η θεά μου... Ή δώσε μου σημάδι να'ρθω να σε βρω. Γιατί μόνο σ'εσένα αξίζει να τη δώσω, σ'εσένανε και μόνο πρέπει θρόνος σου, παλάτι και ναός σου να γίνει η καρδιά μου.Πότε θα'ρθεις; Πού να'σαι άραγε;ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

AΓΑΠΗ MOY

Ένα μπουκάλι άρωμα,

έμεινε ξεχασμένο,

στο κομοδίνο το παλιό,

που το’ χες αφημένο.

Θυμάμαι σαν το φόραγες,

και μύριζες… Θεέ μου…

λεμονανθό και γιασεμί,

στο φύσημα τ’ ανέμου.

Το άπλωνες στο δέρμα σου,

και ξάπλωνες στο στρώμα,

φαντάσου… τα σεντόνια μου,

μοσχοβολάνε ακόμα.

Μου νάρκωνες νου και κορμί,

μεθούσα στ’ άρωμα σου,

και ένιωθα ηδονικά,

στο κάθε άγγιγμα σου.

Σαν μεθυσμένος στη νυχτιά,

μες τη δική σου αγκάλη,

καιγόμουνα στον έρωντα,

σαν ξύλο… στο μαγκάλι.

Μας έβρισκε η ταχινή,

σφικτά αγκαλιασμένους,

στα όνειρα που κάναμε,

αντάμα… ξεχασμένους.

Μα όμως κάποια ταχινή,

μίσεψες… κι ας πονούσα,

και τ’ άρωμα σου ξέχασες,

που τόσο αγαπούσα.

Μόνο αυτό μου άφησες,

και μύριες… αναμνήσεις,

και την ελπίδα πως μπορεί,

κάποτε… να γυρίσεις.

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Για όλα αυτά που μου 'κανες εγώ δε σ'εκδικούμαι,
που σου δωσα τα πάντα μου... μόνο γι αυτό λυπούμαι.

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Η αγάπη απονέμεται πάντα σαν δώρο, ελεύθερα, πρόθυμα, απροσδόκητα. Προσφέρεται ακόμα και όταν οι άλλοι δεν την αναγνωρίζουν και δεν την εκτιμούν. Δεν αγαπάμε για να μας αγαπήσουν, αγαπάμε γιατί έτσι νιώθουμε…

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Εφυγε η σκεψη απ'το πρωι κι ακομα να γυρισει....

δεν ηθελε προταπριλια μονη σου να σ'αφησει....

καλο μηνα σε ολους με μια ζεστη αγγαλια απο χανια

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Βασιλειος Λεωντοκαρδος Αγαπώ τις απλές αγκαλιές, που χωρίς να σε σφίξουν σε ζεσταίνουν για πάντα!! ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ